Étymologie

modifier
Du latin inferre.
Temps Forme
Infinitif to infer
\ɪnˈfɜː\ ou \ɪnˈfɝ\
Présent simple,
3e pers. sing.
infers
\ɪnˈfɜːz\ ou \ɪnˈfɝz\
Prétérit inferred
\ɪnˈfɜːd\ ou \ɪnˈfɝd\
Participe passé inferred
\ɪnˈfɜːd\ ou \ɪnˈfɝd\
Participe présent inferring
\ɪnˈfɜː.ɹɪŋ\ ou \ɪnˈfɝ.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

infer (Royaume-Uni) \ɪnˈfɜː\, (États-Unis) \ɪnˈfɝ\

  1. Inférer.

Apparentés étymologiques

modifier

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
De l’indo-européen commun *n̥dheri[1] (« sous ») qui donne l'avestique aδairi, le gotique undar.

Adjectif

modifier
Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif infer infera inferum inferi inferae infera
Vocatif infer infera inferum inferi inferae infera
Accusatif inferum inferam inferum inferos inferas infera
Génitif inferi inferae inferi inferorum inferarum inferorum
Datif infero inferae infero inferis inferis inferis
Ablatif infero infera infero inferis inferis inferis

infer \Prononciation ?\

  1. (Rare) Variante de inferus.

Références

modifier