wspowiedzenie
Old Polish
editEtymology
editFrom *wspowiedzieć + -enie, from ws- + powiedzieć. First attested in 1461–1467.
Pronunciation
editNoun
editwspowiedzenie n
- (Christianity) confessing, shriving
- 1461–1467, Sermones. Rękopiśmienne ekscerpty pochodzące z rkpsu Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej o sygn. 230 (dawna sygn. 1421/108 Mns) z roku 1461-1467, page 103v:
- Quia ad feruentis penitentie desiderium V requiruntur...: splendor cognicionis, timor penitencionis, dolor contricionis, pudor confessionis, srom wspovyedzenya, labor satisfaccionis
- [Quia ad feruentis penitentie desiderium V requiruntur...: splendor cognicionis, timor penitencionis, dolor contricionis, pudor confessionis, srom wspowiedzenia, labor satisfaccionis]
Related terms
editnoun
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- wspowiadać impf
References
edit- B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wspowiedzenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN