afal : diforc'h etre ar stummoù

Da geñveriañ gant ar gerioù brezhonek ha kerneveurek aval, hag an iwerzhoneg aball, uball, úll... Dont a rafe neuze diwar ur ger keltiek *aballo- a vefe deveret diwarnañ an anv divoutin galianek Aballō a zo deuet da vezañ Avallon « Avalenneg ». Amprestet digant al latin [māllum] Abellānum dre ma oa brudet avalennegi kêr Abella e Campania (Avellino hiziv an deiz).^[1]

Anv-kadarn

afal /ˈɑː.val/ gourel, liester afalau

1. Aval.

   Coeden afalau « gwezenn avaloù, avalenn ».

   Afalau surion « grigoñs ».

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne