Krogit e-barzh !
Un danvez pennad eo ar pennad-mañ ha labour zo d'ober c'hoazh a-raok e beurechuiñ.
Gallout a rit skoazellañ Wikipedia dre glokaat anezhañ


Georges Dottin a oa ur yezhour ha kelenner war ar gregach e skol-veur Roazhon hag a ouestle e amzer vak d'al labour war dachenn ar yezhoù hag al lennegezhioù keltiek. Ganet e oa e Liancourt (Oise) e 1863 ha marvet eo bet e Roazhon e 1928.

Georges Dottin
den
Reizh pe jenerpaotr Kemmañ
Bro ar geodedouriezhFrañs Kemmañ
Anv e yezh-vamm an denGeorges Dottin Kemmañ
Anv-bihanGeorges Kemmañ
Anv-familhDottin Kemmañ
Deiziad ganedigezh29 Her 1863 Kemmañ
Lec'h ganedigezhLiancourt Kemmañ
Deiziad ar marv11 Gen 1928 Kemmañ
Lec'h ar marvRoazhon Kemmañ
BugelPaul Dottin Kemmañ
Yezhoù komzet pe skrivetgalleg Kemmañ
Yezh implijet dre skridgalleg Kemmañ
Micheryezhoniour, kelenner, istorour Kemmañ
Bet war ar studi eSkol-Veur Roazhon Kemmañ
Prizioù resevetMarc'heg al Lejion a Enor Kemmañ

Hag eñ warlerc'hiad Joseph Loth evel dean Kevrenn al Lizhiri e 1911, Georges Dottin en deus kendalc'het gant studioù pizh eus ar yezhoù keltiek.

Embannet en deus pennadoù e-leizh e-barzh an Annales de Bretagne hag ar Revue Celtique.

Kuzulier-kêr e oa bet, a hend-all, etre 1908 ha 1928. Dilennet e oa bet war listenn Jean Janvier, e 1908.

Oberennoù

kemmañ
  • Le breton à la faculté des Lettres de l'Université de Rennes. In : Revue Celtique, 1912.
  • Manuel pour servir à l'étude de l'Antiquité celtique. Paris, Champion, 1913. Adembannet e 1915.
  • Manuel d'Irlandais Moyen. Paris : Slatkine, 1913.
  • Les littératures celtiques. Paris : Payot, 1924.
  • Les Celtes. Genève : Minerva, 1977.
  • La langue gauloise : Grammaire, Textes et Glossaire. Paris : C. Klincksieck, 1920. Adembannet e 1985 gant ur rakskrid gant François Falc'hun.
  • Glossaire des parlers du Bas-Maine (département de la Mayenne), Welter, Paris, 1899. Adembannet gant Slatkine [1] ;
  • Glossaire du parler de Pléchâtel (canton de Bain-de-Bretagne|Bain, Ille-et-Vilaine), précédé d'une étude sur les parlers de la Haute-Bretagne et suivi d'un relevé des usages et des traditions de Pléchâtel, Rees, 1901 [2]