Saltar al conteníu

Adonis annua

De Wikipedia
Adonis annua
adonis de seronda
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Magnoliidae
Orde: Ranunculales
Familia: Ranunculaceae
Subfamilia: Ranunculoideae
Tribu: Actaeeae
Xéneru: Adonis
L., 1753
Especie: A. annua
L.
subespecies
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

L'adonis de seronda[1] (Adonis annua) ye una planta añal yerbácea de la familia de les ranunculácees, utilizada en xardinería pola so vistosa flor de color coloráu.

Fueyes.
Flor.
Adonis annua subsp. castellana.
Ilustración.
Vista de la planta.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

La gota de sangre mide ente 10 y 50 cm d'altor, con flores terminales, solitaries, d'un colloráu intensu cuasi escarlata. Les flores algamen los 4 cm de diámetru (más nes variedaes cultivaes pa usu comercial), y tienen 8 pétalos de forma oval.

Les fueyes son plumoses, y pueden o nun presentar pubescencies; van estremándose dende'l tarmu en segmentu lliniales.

El frutu preséntase poliaqueniu sobre un receptáculu allargáu. Aqueniu col cantu cimeru (adaxial) rectu o pocu curváu d'unos 5 mm ensin giba o diente. El androcéu coles anteres negru-violáceo, el conectivu y les teques marielles pol polen.

Hábitat y distribución

[editar | editar la fonte]

Ye posible que vengan d'Oriente Mediu. Güei distribúyense práuticamente en toa Europa, Asia y norte d'África, habitando en terrenes húmedos, pacionales, montes y polo xeneral terrenes yerbosos. Pal so usu en xardinería cultivar en ivernaderu.

Principalmente la xardinería. Son bien resistentes, y de floriamientu bien tempranu. Bancales pol color coloráu intensu y la delicadeza de les sos flores, con esi botón negru. Yá esisten nel mercáu flores con un diámetru de 5 cm o más. Les sos flores son riques nun carotenoide bien apreciáu comercialmente, astaxantina, el que s'emplega como pigmentu en piscicultura de salmonideos.

Intereses

[editar | editar la fonte]

Ye venenosa pal ganáu.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Adonis annua, describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum , 1: 547, nel añu 1753.[2]

Etimoloxía

Adonis: nome xenéricu que según el Stearn's Dictionary of Plant Names diz: "La flor supónse que s'anició a partir del sangre d'Adonis que foi puñáu a muerte por un xabalín. Yera amáu por Afrodita y, según delles versiones foi cortexáu ensin ésitu. Adonis yera consideráu polos griegos como'l dios de les plantes. Creíase que sumía na seronda y l'iviernu pa volver apaecer na primavera y el branu. Pa celebrar el so regresu, los griegos adoptaron el costume semítica de faer xardinos de Adonis, que consistíen n'olles de folla de granes de rápida crecedera".[3]

annua: epítetu llatín que significa "añal".

Basónimu
Adonis annua L. (publicáu per vegada primera en Species plantarum, 1753
Etimoloxía

De la divinidá siriu-helénica Adonis, y el llatín annuum, "añu".

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Actaea annua (Fam. Ranunculaceae) y táxones infraespecíficos: 2n = 32[4]

Sinonimia

Nome común

[editar | editar la fonte]

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés col nome común adonis de seronda[1].

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Anonymous. 1986. List-Based Rec., Soil Conserv. Serv., U.S.D.A. Database of the U.S.D.A., Beltsville.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  3. Flora of North America Editorial Committee, e. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. Fl. N. Amer. 3: i–xxiii, 1–590.
  4. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  5. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  6. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  7. Small, J. K. 1933. Man. S.E. Fl. i–xxii, 1–1554. Published by the Author, New York. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]