Mao Zedong

Mao Zedong 毛泽东 毛澤東
Mao en 1959.
President d'o Partiu Comunista de China (PCCh)
1943 – 9 de setiembre de 1976
Precediu por	Zhang Wentian
Succediu por	Hua Guofeng
President d'o Gubierno Central d'a Republica Popular de China
1 d'octubre de 1949 – 27 de setiembre de 1954
Precediu por	Puesto creyato
Succediu por	Él mesmo como President de China
President d'o Gubierno Central d'a Republica Popular de China
27 de setiembre de 1954 – 27 d'abril de 1959
Precediu por	Puesto creyato
Succediu por	Liu Shaoqi
Naiximiento	26 d'aviento de 1893 Pequín, China
Muerte	9 de setiembre de 1976 Pequín, China
Partiu	Partiu Comunista de China
Conchuche	Luo Yixiu (1907–1910) Yang Kaihui (1920–1930) He Zizhen (1930–1937) Jiang Qing (1939–1976)
Fillos	Mao Anying, Mao Anqing y Li Na entre atros.
Relichión	Ateísmo

Mao Zedong ▶ ⁽ⁱ⁾ naixiu de Shaosan, Hunan lo 26 d'aviento de 1893 y muerto en Pequín lo 9 de setiembre de 1976) estió un politico, estatista y poeta chinés. En l'anyo 1921 estió un d'os fundadors d'o Partiu Comunista de China. Organizó una revuelta entre os labradors y miró de fer un debantamiento en Hunan, pero fracasó. Progresivament imposó los suyos criterios adintro d'o partiu, plegando en a capeza d'o movimiento comunista en 1935. En 1949 dimpués d'una luenga guerra civil proclamó a Republica Popular de China.

Estió President d'o Politburó d'o Partiu Comunista de China dende 1943 y president d'o Comité Central d'o Partiu Comunista de China dende 1945 dica la suya muerte. Baixo iste liderache, lo Partiu Comunista gubernó China como resultau d'a victoria en la Guerra Civil Chinesa y en fundó la Republica Popular d'a China en 1949.

Mao desenrolló una branca d'o marxismo-leninismo conoixida como maoismo, en paralelo a la ideolochía politica d'o estalinismo, y mientres yera en o poder colectivizó l'agricultura mientres o dito Gran Salto Entabant. Creyó, y mas tardi crebó, l'alianza con la Unión Sovietica, mas entabant encetó a Revolución Cultural.

A Mao se li reconoixe a creyación d'una China unificada, en paz y sin de dominación estranchera por primera vegada dende a Guerra de l'opio; d'atra man yera muit criticau por los episodios de fambre entre 1958 y 1961 y por a violencia que acompanyó a la Revolución Cultural.