Maurya
D Maurya (Sanskrit: मौर्य Maurya; Pali: Moriya) isch en altindische Dynasti gsii, wo zwüschet 320 v. Chr. und 180 v. Chr. gherrscht het. S Machtzentrum vom Riich vode Maurya isch Magadha gsii. Die erste drai Herrscher hend s Riich öber fast ganz Indie, Pakistan und Afghanistan uusbraitet.
Em bekanntiste sind de Chandragupta Maurya und de Ashoka. De erst isch de Begründer vode Maurya-Dynasti gsii und het gege de Alexandr de Groossi kämpft ghaa und spöter het er Kontakt mitem König Seleukos ghaa. I de griechische Literatur werd er Sandrakottos gnennt. De Ashoka isch bekannt, wel er sich zum Buddhismus bekennt het und a dere Religion zum groosse Durchbruch verholfe het.
Mit de Ermordig vom König Brihadratha um 180 v. Chr. het d Maurya-Dynasti sis Endi gfunde. Sin Mörder, de General Pushyamitra, isch denn König und Begründer vode Shunga-Dynasti wore.
d König vo de Maurya-Dynasti
ändere
Die genaue Jooreszaale schwanket bis um füüf Joor. D Näme sind uf Sanskrit aggee und i Chlammere uf Pali und uf Aaltgriechisch.
- 320–295 v. Chr.: Candragupta Maurya (Pali: Candagutta; agr.: Σανδράκοττος, Sandrakottos)
- 295–270 v. Chr.: Bindusāra Amitraghāta (Pali: Bindusāra; agr.: Ἀμιτροχάτης, Amitrochatēs)
- 270–235 v. Chr.: Aśoka Priyadarśin (Pali: Asoka Piyadassi; agr.: Πιοδάσσης, Piodassēs)
- 235–225 v. Chr.: Kuṇāla (oder Kuśāla) und Daśaratha (Pali: Kunāla & Dasaratha)
- 225–215 v. Chr.: Samprati
- 215–205 v. Chr.: Śāliśūka
- 205–195 v. Chr.: Devadharman (oder Somaśarman)
- 195–190 v. Chr.: Śatadhanus (oder Śatadhanvan oder -dhara )
- 190–180 v. Chr.: Bṛhadratha
Literatur
ändere- Hermann Kulke und Dietmar Rothermund: Geschichte Indiens, Kohlhammer Verlag, Stuttgart 1982.